Ik hou van de Fyra. Het is maar een trein natuurlijk, maar als je met enige regelmaat een tripje van Rotterdam naar Amsterdam (Centraal) of Schiphol maakt is het echt het ideale vervoersmiddel. Je bent in no-time op je bestemming en de trein gaat in één ruk door, zonder ergens te stoppen. En je zit comfortabel.

Het enige dat ik er echt lastig aan vond was dat je een aparte toeslag moet betalen voor het traject tussen Rotterdam en Schiphol. Dat op zich is al jammer, die extra kosten, maar het is een apart soort trein dus soit, we betalen wel een paar euro extra. Nee, het lastige zat niet in het überhaupt moeten betalen, maar in hoe dat moet. Voor een treinkaartje hoef je tegenwoordig niet meer naar de kaartautomaat; gewoon inchecken als je het station inloopt en klaar ben je. Ik ben al fan van een OV-chipkaart-achtige oplossing sinds ik die voor het eerst zag in Londen, zo'n tien jaar geleden. Mijn kaart laadt zichzelf op als-ie leeg is (kun je instellen, retehandig), dus ik loop gewoon overal naar binnen, piep, inchecken en instappen. Kan niet beter.

Maar die Fyra, dat was niet alleen inchecken; je moest ook een toeslagkaartje kopen. Dat was vervelend om twee redenen: het neemt comfort weg van de "gewoon het station inlopen en inchecken"-procedure omdat je langs de kaartautomaat moest. Daarnaast betekende het, bij een overstap van de ene trein naar de andere, dat je eerst helemaal naar de rand van het station moest lopen, kaartje kopen (in de rij staan, als je pech had) en weer terug. Dat kaartje was lange tijd ook alleen als papier verkrijgbaar. Op een gegeven moment kon je die gewoon op je chipkaart laden, wat een vooruitgang was, maar ik dacht altijd "kon ik maar gewoon ergens m'n pas tegenaan houden om te zeggen 'ik check nu in voor Fyra' en klaar."

Nou, dat dacht de NS blijkbaar ook. Sinds kort staat er op de stations Amsterdam Centraal, Schiphol, Rotterdam en ik heb het niet gecontroleerd, maar ik neem aan ook Breda, een speciale toeslagpaal. Wel gevaarlijk; je moet daar niet per ongeluk je pas tegenaan houden, want dan ben je drie euro kwijt, maar enorm handig.

Want mijn Fyra-workflow is nu vergelijkbaar met bij andere treinen: station inlopen, inchecken, naar perron lopen, chipkaart tegen toeslagpaal houden en hoppa, toeslag staat erop. Kan zo instappen. Je hoeft niet meer langs de kaartautomaat, en dus daar niet meer in de rij staan, een menu doorlopen, je pinpas erbij halen en wellicht kostbare overstapminuten verliezen. Fyra was al geweldig, maar nu is het laatste euvel ook verholpen, dus het kan niet meer stuk.

Intercity Direct

Nouja, behalve dat door dat gedoe met de nieuwe Fyra-treinen de naam 'Fyra', volgens de NS, een negatieve lading heeft gekregen. Daar zullen de marketingmannetjes en -vrouwtjes wel iets over gezegd hebben. Er is zoveel negatiefs in het nieuws geweest over 'die andere Fyra', dat kan nooit een goed effect hebben op de bestaande Fyra. Die naam kan beter weg, dachten ze, dus de trein heet nu Intercity Direct. Een belachelijke move: de speciale trein heeft nu de naam van een bestaande trein met 'Direct' erachter. Fyra was zo'n mooie naam. Sloot aan bij Thalys, klonk veel leuker dan het zakelijke "Intercity" en was een beetje apart. Dat vond ik wel leuk. Eeuwig zonde dat zo'n zorgvuldig bedachte en gekozen naam, waar in mijn persoonlijke beleving een sterk merk mee was opgebouwd, gewoon gedropt is. De trein is nog steeds even goed: dezelfde voertuigen voeren de rit uit, de dienstregeling is nog gelijk en dus is het nog steeds top, maar de naam is anders. Saaier. Verwarrender. Neem je de Intercity? Nee, de Intercitydirect. Neem je 'm nu meteen? Nee, zo heet-ie. Wat?

Jammer. Maar de Fyra rules.